Weekend en werk

Annelieke werkt hard en dus hebben we niet veel hele weekenden samen. Gelukkig is er toch genoeg tijd voor leuke dingen.

Afgelopen weekend gingen we op vrijdag lekker uit eten bij een Thai en aansluitend naar een rugbywedstrijd. De Hurricanes, die in zeg maar de Eredivisie spelen, werken hun thuiswedstrijden normaal gesproken af in Wellington, zo’n 300 km (en 4 uur rijden) verderop. Daar was het stadion niet beschikbaar en omdat wij officieel ook bij hun achterland horen, weken ze uit naar het McLean Park in Napier. Zo’n twintigduizend man zagen de koploper van de internationale competitie (met teams uit Nieuw-Zeeland, Australië en Zuid-Afrika) winnen van een team van het Zuidereiland. Leuk om mee te maken? Zeker! Zou ik volgende week weer gaan (als het zou kunnen)? Niet direct. Rugby is wel een stuk minder traag dan American Football, dat ik in de VS wel eens heb gezien.

Zaterdagmiddag mocht ik zelf weer voetballen, tegen de koploper uit onze competitie. We wonnen (misschien niet geheel verdiend) met 2-1, na een 1-0 achterstand. Bijzonder: beide doelpunten maakten we op het moment dat we door een blessure al met 10 man stonden. Ik stond zoals gewoonlijk in de goal en hoewel het soms meer dan geluk dan wijsheid was, is het leuk om een flinke bijdrage aan zo’n overwinning te kunnen leveren. Wellicht nog leuker was het feit dat de tegenstander wat Duitse spelers herbergde; met 2-1 in de slotfase winnen is dan erg toepasselijk. 😛

Na “de voetbal” ben ik nog even naar school gereden om wat rapporten te schrijven. Ja, u leest het goed. In aanloop naar de ouderavonden (twee, eentje voor onderbouw en eentje voor bovenbouw) moet er voor elke leerling in de klas een verhaaltje worden geschreven. Daarin staan wat aardige woorden, opmerkingen over de voortgang en tips voor de toekomst. Daarnaast zet je wat vinkjes of het gedrag, de inzet en de huiswerkmentaliteit boven, onder of conform verwachting is. Erg arbeidsintensief, maar het dwingt je wel na te gaan of je van elke leerling daadwerkelijks iets zinnigs kunt zeggen. Dat resulteert bijvoorbeeld in een rondje in de schriften en (werk)boeken kijken. Bij de avond binnenkort mogen de ouders zich online inschrijven voor een gesprekje van 10 minuten. Dat is -net als in Nederland de eerste keer- natuurlijk wel spannend. Een voor oud-collega’s opmerkelijk detail: de ouders kiezen zelf een tijdstip uit, er komt dus geen roostermaker aan te pas en ik moet de hele avond beschikbaar zijn,

Op zondagmorgen ben ik om half 7 opgestaan om de finale van de Champions League te kunnen kijken – helemaal legaal kon dat niet (en een TV hebben we sowieso niet), maar genieten was het zeker. Later op de dag hebben Annelieke en ik nog een korte, doch mooie wandeling gemaakt in de buurt van het vliegveld, door het zogeheten Ahuriri Estuary. De plaatjes spreken voor zich. Daarna mocht ik ondervinden dat het ook in Nieuw-Zeeland niet altijd makkelijk winkelen is voor lange mensen: zowel in mijn zoektocht naar een nieuw (wat beter zittend) pak als gewone broeken ben ik vooralsnog niet geslaagd. Wordt vervolgd…

Overigens: zo af en toe kunnen we er nog wel een heel weekend uit. Zo gaan we komende dagen naar Taupo, om te genieten van het gelijknamige Lake. Ongeveer 150 km verderop, ruim twee uur rijden. Ja, met al die bochtige en heuvelachtige wegen gaat het niet zo snel. Foto’s en een verslag volgen later!