Van ons

Afgelopen week hebben we een mooie aankoop gedaan: een eigen campervan! Daarnaast hebben we nu twee ingerichte logeerkamers.

Om met het eerste te beginnen: we zijn heel trots op onze grijze Mazda Bongo. Een oud beestje uit 1998 met bijna 250.000 kilometer op de teller, maar voorzien van gemakken als een (bijna lang genoeg) bed achterin, drie zitplaatsen voorin en een gasfles met kooktoestel. We hopen zo in de weekends en vakanties nog meer van dit mooie land te kunnen zien. Behalve dat het handig is dat je altijd je bed bij je hebt, geen tent hoeft op te zetten en het wellicht iets warmer hebt buiten de zomermaanden, kunnen we ook onze fietsen meenemen. We hebben de al jaren geleden uit Japan geimporteerde en tot campervan omgebouwde bus (iets wat hier heel normaal is) al een tijdje geleden op TradeMe gespot. Afgelopen weekend kregen we eindelijk reactie en na een bezichtigingssessie, een telefoontje met de garage waar hij net vorige week een APK had gehad, de nodige research via internet en een nachtje slaap hebben we besloten hem te kopen. Foto’s uit de verkoopadvertentie vind je hieronder, binnenkort ook in gebruik te bewonderen!

Het is hier relatieve stilte voor de storm. Nee, dit keer geen tropische storm – maar een Hollandse storm. Op school loopt het kwartaal op zijn einde (ongelofelijk dat ik hier dan al tien weken voor de klas sta!) en hebben veel klassen toetsen (spannend! is de boodschap overgekomen?). Annelieke werkt wat extra dagen/weekends om vrije dagen te sparen, zodat we in mijn schoolvakantie op stap kunnen in het prachtige gebied ten noorden van Hawke’s Bay. Goede vriend en bijkans vaste reispartner Epco komt ruim een week over uit Nederland en reist met ons mee. Het belooft een prachtige tocht te worden, met flinke wandel- en mountainbiketochten, plus prachtige accommodaties aan de kust waar de zon in de wereld het eerst opkomt. Daarnaast komt een Nederlandse oud-collega van Annelieke die ook haar nieuwe collega gaat worden eind volgende week aan; zij verblijft voorlopig gezellig bij ons. Dat kan omdat we inmiddels twee extra bedden op de kop hebben weten te tikken, waarmee we onze twee logeerkamers hebben ingericht.

Dat betekent niet dat we helemaal niets toeristisch doen. Afgelopen maandagmiddag had Annelieke een heerlijke maaltijdsalade in elkaar gezet, die we hebben opgepeuzeld bij de Waimarama Falls, een dik half uur rijden van ons huis. Daarna hebben we genoten van de zonsondergang op de inmiddels bekende Te Mata piek. Vandaag (zaterdag) hebben we een flinke fietstocht van ruim 40 kilometer gemaakt. We hebben een tussenstop gemaakt bij een tweetal wineries. Bij heel veel wijngaarden kun je niet alleen wijn kopen, maar deze ook eerst (tegen een kleine of minder kleine vergoeding) proeven. Omdat je toch ook moet eten, hebben ze meestal een uitstekende kok rondlopen, die heerlijke kaasplankjes of andere lekkernijen weet te produceren. Daar kun je dan in de zon van genieten, soms (zoals vandaag) onder de tonen van een aangenaam live-muziekje. Als ik niet oppas begin ik wijn hier nog te waarderen – anders zorgen het zonnetje, de hapjes en het aangename gezelschap wel dat de stemming opperbest is.

Gisteravond was er nog een interessante activiteit op school. Om geld in te zamelen voor een sportteam dat deel mag nemen aan een nationaal kampioenschap, werd er een concert georganiseerd met een traditionele Maori-maaltijd, een zogeheten hangi. Er wordt dan ’s ochtends vroeg al een flink vuurtje gestookt waar grote stenen in worden verwarmd. Daar wordt een groot metalen frame met heel veel (aluminium) bakjes eten in gezet en vervolgens wordt de hele boel bedekt met een laag aarde. Na een aantal uren wordt alles opgegraven en dan heb je een heerlijke ‘slow-cooked’ maaltijd. Ik moet eerlijk zeggen dat de diepgerookte smaak interessant was, maar wel wat flauw: peper en zout gebruiken ze volgens mij niet.

En alsof dat allemaal niet genoeg is: de foto’s van dit alles!