Gas, Water en Elektra

Een verhaal over dingen die meestal vanzelfsprekend zijn, maar dat soms ineens niet blijken te zijn.Voor ons vertrek werd wel eens tegen ons gezegd dat Nieuw-Zeeland soms een derdewereldland is, omdat producten van mindere kwaliteit zijn, en bepaalde producten en diensten niet verkrijgbaar zijn. Ik moet zeggen dat dat over het algemeen heel erg meevalt: We wonen natuurlijk ook in (de buurt van) twee steden van 60.000 inwoners elk en Napier is lichtelijk toeristisch, zodat ik eigenlijk nooit om iets verlegen zit. (Bovendien zit er een Nederlandse winkel in Havelock North, waar ik gisteren nog een ambachtelijke rookworst en een lekker Oud Rotterdamse kaas heb gekocht.) Het enige waar ik regelmatig tegenaan loop is dat de internetverbinding niet altijd even snel en betrouwbaar is, maar er ligt dan weer wel gewoon glasvezel hier in de straat. De afgelopen weken stonden in het teken van de nutsvoorzieningen (en gebreken daaraan). Mocht je in onderstaand verhaal geen zin hebben; helemaal onderaan staan foto’s van onze beklimming van de Kuripapango, afgelopen weekend.

Gas

Het allergrootste nadeel van Nieuw-Zeeland (behalve dat het zo ver weg is voor jullie) is dat huizen slecht geisoleerd zijn en geen centrale verwarming hebben. Onze keuken verwarmen we met een zogeheten heatpump, die in de winter warme lucht blaast (en in de zomer als koele airco kan dienen) en in de woonkamer hebben we een pelletburner, die kleine brokjes geperst zaagsel op een gecontroleerde manier brandt – er is een automatische toevoer die reguleert hoeveel brokjes er toegevoegd worden en een ventilator houdt de boel op gang. De badkamer heeft naast de gewone verlichting twee grote lampen, die zoveel mogelijk warmte afgeven. In de rest van het huis (slaapkamers) stoken we gewoon niet. In sommige delen van het land ligt een gasnetwerk (aan de westkust wordt gas gewonnen), maar dat geldt niet voor onze regio. Daarom hebben wij een fles buiten ons huis staan voor het gas waar we op koken. Elk halfjaar zeul ik die fles naar het tankstation om hem te laten vullen, en drie weken geleden was het daar weer tijd voor.. De allereerste keer hadden we trouwens te laat door dat de fles bijgevuld moest worden, en moest ik halverwege het koken maar even het kooktoestel met de kleine gasfles uit de campervan halen. 🙂

Water

Zoals jullie hebben kunnen lezen in dit artikel op nu.nl is er (voornamelijk) in het nabijgelegen Havelock North gedoe met het drinkwater. Het leidingwater is besmet geraakt met de campylobacter bacterie, die misselijkheid en diarree veroorzaakt. De exacte oorzaak is nog onduidelijkheid, maar waarschijnlijk is het grote drinkwaterreservoir dat onder de stad ligt niet helemaal goed geioseleerd meer van de omgeving, mogelijk mede door illegale bouwwerkzaamheden van een bedrijf in de buurt en veeteelt op plekken waar men dat eigenlijk niet zou moeten doen. Naar verluidt is al een aantal jaren bekend dat het “niet helemaal goed zit” en nu zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Het was vorige week in het ziekenhuis van Annelieke erg druk (al mocht zij in haar toestand die patienten niet zien van haar collega’s) en op school juist erg rustig – op een gegeven moment was een kwart van de leerlingen afwezig, al moet daarbij worden gezegd dat de helft daarvan wellicht gewoon een snipperdag opnam. Vrijdagochtend werd ik ook niet helemaal lekker wakker en hoewel ik het op school nog wel geprobeerd heb, ben ik na een half uurtje naar huis gevlucht en in bed gedoken – voor het eerst sinds mijn eigen middelbare school. In de loop van het weekend ben ik gelukkig opgeknapt. Hoewel het water in Hastings naar verluidt ‘gewoon’ veilig is, wordt het voor de zekerheid gechloreerd. De mensen in Havelock moeten hun water nog steeds koken en er zijn grote tankwagens waar men drinkwater kan halen. Het is mooi om te zien dat zo’n crisis het beste in mensen en organisaties naar boven haalt: varierend van langs de deuren gaan, aankloppen en vragen of alles goed is, tot het verstrekken van gratis flessen water door Coca-Cola en het rondbrengen van pannen soep door restaurants. Natuurlijk wordt er ook veel geklaagd, door mensen die het water in de hele regio ineens niet meer vertrouwen en het gechloreerde water verafschuwen (ik vind het best meevallen). Mede omdat er in de communicatie soms wat dingen misgaan (het water in een geparkeerde tanker bleek op een gegeven moment ook verontreinigd, later niet, toen weer wel, en uiteindelijk bleek de tanker wel verontreinigd, maar ergens anders te staan) en omdat er lokale verkiezingen in aantocht zijn, zoekt men ook een politicus die men de schuld kan geven.

Elektra

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, werden wij vlak voor de watercrisis getroffen door een stroomstoring. Met “wij” bedoel ik ongeveer 150 duizend (!) mensen in de regio. Er was een enorme sneeuwstom in het gebied tussen Hawke’s Bay en Taupo, en de bovengrondse leidingen vonden dat niet zo leuk. Het duurde een paar uur en hoewel we qua waxinelichtjes en eten redelijk voorbereid waren, is het wel vervelend dat je geen verwarming hebt en dat je niet de stad in kunt voor boodschappen, omdat alle winkels dicht zijn. Geluk bij een ongeluk: het was overdag en licht hadden we dus niet nodig, en het mobiele netwerk heeft kennelijk allemaal generatoren en werkte dus nog gewoon. We waren dus in ieder geval voorzien van informatie en het nodige digitale vermaak. Het doet je wel even realiseren dat in het geval van een aardbeving -iets wat niet onwaarschijnlijk is in dit land en waar dus regelmatig voor geoefend word- het belangrijk is dat je goed voorbereid bent. Wat ik in deze mini-crisis erg mooi vond, was om te zien dat iedereen op de Facebookpagina erg positief was richting het netwerkbedrijf en vooral de werknemers die in weer en wind probeerden de verbindingen te herstellen. Kennelijk maakt het voor Nieuw-Zeelanders toch verschil of de problemen ontstaan door naar het zich laat aanzien menselijk/politiek falen (water) of de enigszins onvermijdelijke weersomstandigheden (elektra).

Gefeliciteerd, u heeft het einde van het epistel gehaald. Als beloning zoals beloofd nog wat foto’s van een mooie wandeltocht van vorig weekend.. Komt het uitzicht bekend voor? De Kuripapango hebben we een jaar geleden ook beklommen, vanaf de andere kant. Iets later in het jaar, toen er helemaal geen sneeuw meer lag.