Daffodils

Elke keer als ik denk dat we de regio nu zo’n beetje wel kennen, vinden we een nieuw gebied waar je mooie wandelingen kunt maken.

Afgelopen zondag waren we bij het Ruahine Forest Park, een prachtige omgeving op een uurtje rijden van ons huis, iets wat we inmiddels “niet zo ver” noemen. Omdat we een druk dagprogramma hadden kozen we dit keer voor een korte wandeling, maar we willen zeker nog een keertje terug. Na een lunch in Waipukurau , naar verluidt het enige dorpje ter wereld dat op de veertigste breedtegraad ligt, bezochten we een theatervoorstelling in het plaatselijke Little Theater. Zoals ik laatst beschreef laten we ons graag verrassen door het aanbod van plaatselijke gezelschappen in veelal kleine theaters – ook al betekent dat ook dat je soms bij een matineevoorstelling tussen de 65-plussers naar iets kijkt dat wel vermakelijk is, maar eigenlijk niet zo heel goed.

Na afloop hadden we op deze prachtige lentedag nog even tijd om narcissen (“daffodils”) te gaan plukken. Nee – niet illegaal , maar bij een landhuis op een gebied van 8 hectare dat ze al 40 jaar lang speciaal voor dat doeleinde plant. Er komen busladingen mensen op af, ze verdienen er duizenden dollars mee en de opbrengst gaat naar een goed doel. Om precies te zijn naar Plunket, een organisatie die opkomt voor hele jonge kinderen (en hun families). Met een kleine op komst binnen 3 weken (spannend!) leek ons dat een prima bestemming…