School actief
Het leven op school speelt zich niet alleen binnen, maar ook buiten het klaslokaal af.
Zoals ik al een keer heb laten vallen ben ik tegenwoordig trainer/manager van het derde damesvoetbalelftal van onze school. (Ja, het niveau is ongeveer zo laag als het klinkt. Recreatief met een grote R.) Hoewel er wel sportclubs voor jongeren in de regio zijn, heb ik het idee dat de meeste sport wordt beoefend op school. De begeleiding is in handen van docenten en -voornamelijk bij de hoogste teams- in een enkel geval van een extern persoon of een ouder. Dit is formeel onderdeel van je baan, dus er wordt echt van je verwacht dat je je op die manier voor de school inzet. De sporten variëren van voetbal, rugby, tennis en netball (een soort korfbal) tot cricket, paardrijden, wielrennen en kano-polo. Er zijn twee seizoenen die elk een half jaar duren (momenteel zijn de zogeheten wintersporten aan de beurt – waaronder voetbal dus) en sommige leerlingen beoefenen in een seizoen zelfs meerdere sporten. Daar tegenover staan overigens ook leerlingen die geen sport doen. Voor het sporten betalen leerlingen een eigen bijdrage en gaan ze gekleed in school(sport)uniform. Trainen gebeurt na schooltijd (voor mij: dinsdag) en tijdens een speciaal sportuurtje dat op de donderdag een plekje in het rooster heeft naast de reguliere gymles. De wedstrijden tegen andere scholen zijn in de weekends of eveneens na schooltijd (voor mij: woensdag). Afreizen naar uitwedstrijden doe je met één van de schoolbusjes (joepie! met de meiden op stap) en indien nodig de auto van een vrijwillige ouder. Meestal ben je ook meteen scheidsrechter voor minimaal 1 helft, zodat je nog een beetje warm blijft. Zoals gezegd is het niveau in mijn team niet zo heel hoog, maar afgelopen week hebben we onze eerste overwinning behaald (5-3 tegen Napier Girls High School) en de meiden vinden het leuk. Van mijn voetbal heb ik helaas geen foto, maar bijgaand wat plaatjes van de rugby- en voetbalwedstrijden die ik vorige week heb bezocht, om je een idee te geven hoe dat eruit ziet.
Naast sport zijn er ook nog heel veel andere extra-curriculaire activiteiten. Denk aan muzieklessen voor een instrument, koorzang en dans, maar ook debating en schrijfwedstrijden. Daarnaast worden leerlingen aangemoedigd zich in te zetten voor goede doelen en lokale initiatieven. Het leuke vind ik dat men probeert leerlingen daarin verantwoordelijkheid te geven en die worden daarvoor ook geprezen. Zo organiseerden de oudste leerlingen (Year 13) onlangs een dag voor een zogeheten Ronald McDonald huis waar een leerling van de school een tijdje moest verblijven. Met een collecte, verkoop van lekker dingen en andere activiteiten haalden ze die dag zo’n 2000 dollar (circa 1300 euro) op. Om te markeren dat het een speciale dag was, hoefden de leerlingen die dag niet in uniform op school te komen en kon het personeel zich net iets meer casual kleden. Een “mufti day” noemen ze zoiets. Andere momenten waarop leerlingen “leadership” kunnen tonen is bijvoorbeeld door hun sportteam op sleeptouw te nemen of de school te vertegenwoordigen bij een lokaal evenement. De school heeft een heel systeem van “school leaders” (Year 13 leerlingen) op het gebied van academia, sport en cultuur – deze leiders (zowel jongens als meisjes) worden aan het begin van het schooljaar gekozen/aangesteld. Zoals gezegd vertegenwoordigen ze de school extern, spelen ze een rol bij ceremonies en prijsuitreiking binnen de betreffende gebieden, en zijn ze een aanspreekpunt binnen de school. Bovenaan de pikorde staan de “head boy” en “head girl” – dat is een echt een erebaantje, waar volgens mij behoorlijk veel tijd in gaat zitten. Bij officiële activiteiten hebben leaders en andere leerlingen niet alleen een schooluniform aan (nette broek en schoenen, wit overhemd), maar lenen ze ook een stropdas en jasje (blazer) van school, zodat ze er piekfijn uitzien.
Afgelopen donderdag vertegenwoordigden 22 leerlingen op hun vrije avond de school op een activiteit bij de plaatselijke basisschool (of eigenlijk: intermediate school, tussen primary en high school in). Op de zogeheten “mathletics” avond namen kinderen het tegen elkaar op in rekenvaardigheden en onze leerlingen waren daarbij jurylid. Ik ben ook een kijkje wezen nemen en nam natuurlijk mijn camera mee. Hieronder een verslag.
Bijzonder aardig verhaal, ondersteund door aansprekende foto’s.
Bijzonder ook dat de school zoveel aandacht besteedt aan activiteiten en vorming die niet alleen maar te maken hebben met typische schoolvakken, maar ook van maatschappelijke betekenis zijn. Heel interessant.
Wat een goed verhaal! Zeker mooi om te lezen hoe de leerlingen ook maatschappelijk zo veel doen!
Wanneer zo veel leerlingen aan sport doen, zie je dan ook dat de leerlingen minder last hebben van vormen van obesitas?
Uit je verhaal blijkt ook dat de leerlingen trots zijn om op jullie school zitten. Dat is ook mooi om te lezen!
Mariska, ik denk dat leerlingen niet veel fitter zijn dan in Nederland. Het is vooral dat ze veel op school sporten, in plaats van bij een club. En binnen sommige bevolkingsgroepen (met name Maori’s) is obesitas een behoorlijk probleem, zo ziet Annelieke in het ziekenhuis ook regelmatig.
En over hun trots op school, ja dat vind ik echt wel een verademing ten op zichte van Nederland. Het motto van de school is ook “proudly Karamu, proudly Hastings, proudly learning”.
Dag Roland.
Mooi om over je acties te lezen en een deel van je leefomgeving.
Laat die leerlingen maar lekker zweten en rennen.
dan zweet je vanzelf mee.
Hier is het nog geen hitte, maar komt eraan volgens de berichten.
Hoe gaat het met Annelieke, heeft ze het naar haar zin ?
Hoe gaat het met je woning, al gezellig en al leuke tochten gemaakt met de driver?
Jammer dat we jullie niet zien op ons feest 12 juni, maar och ik hoop dat het een andere keer nog eens lukt.
Lieve groet voor allebei van Jan en Jannie.
Annelieke heeft het zeker naar de zin (zie ook haar berichtjes), maar ze moet wel hard werken. In haar vrije tijd maakt ze erg veel mooie dingen voor het huis, dat mede daardoor echt als thuis voelt. Ik zal er nog eens een berichtje aan wijden. En de campervan staat momenteel even stil, in de winter is het toch wat koud om te slapen en als we een kort weekend of dagje weggaan, is het met de gewone wagen toch een stukje sneller op al die heuvelachtige en bochtige wegen…
Ha Roland,
Leuk om te lezen!
Moeten jullie nog ver reizen met de schoolbus?
Hoe komen de leerlingen eigenlijk naar school? Allemaal opgehaald door de schoolbus of ook met de fiets?
Groetjes uit Nederland, waar het morgen 30 graden wordt!
Epco, we moeten soms in Hastings spelen (paar minuutjes), andere keren in Napier (ruim een kwartier), maar het record staat op drie kwartier rijden!
De meeste leerlingen komen lopend naar school, ook als ze nog verder van school wonen dan ik. Een selectie komt met de fiets, een paar fietsenrekken vol. Sommigen worden met de auto gebracht. En elke dag rijden er een paar bussen, maar ik weet niet precies hoe vol doe zitten. Omdat ik elke dag in staff meeting zit als de leerlingen aankomen en nog aan het afsluiten ben als ze vetrekken, weet ik de percentages niet zo goed in te schatten.
Groeten uit Hastings, waar de temperatuur rond de 15 graden schommelt. De ene dag voelt dat als heerlijke herfst, de andere dag als koude winter.