Working holiday II
Het wordt me nog steeds gevraagd: of ik op working holiday ben. En hoewel het er in jullie ogen uit moet zien als één grote vakantie, wordt er tussen de blogposts in heel wat werk verzet.
Zoals afgelopen weekend – nachtdiensten. En komend weekend. Maar dat werk wordt wel steeds leuker…
De enthousiaste begroetingen van de verpleegkundigen. ‘s Nachts een zieke patiënt opvangen -want dan staan er niet meteen 5 dokters omheen die van alles door elkaar schreeuwen. Patiënten die midden in de nacht naar het ziekenhuis komen omdat ze door hun klacht niet kunnen slapen en op de SEH haast niet wakker te krijgen zijn. Enthousiaste jonge dokters iets bij kunnen brengen. Ontbijten met collega’s aan het eind van een rij nachtdiensten. Quick fixes: SVT (ritmestoornis) converteren, luxaties (gewrichten uit de kom) reponeren, wonden repareren, niersteenkolieken pijnvrij krijgen, koortsige, hangerige kinderen beter maken (zeepbellen blazen en Pedialyte -een felroze, naar kauwgom smakend drankje- doen wonderen!). Mijn nieuwe favoriete medicijnen Pink lady (zeg Gaviscon met verdovingsvloeistof, en –inderdaad- roze) en Droperidol (eigenlijk tegen verwardheid, maar werkt ook fantastisch bij pijn met een grote psychologische component).
Ik kan wel goed merken dat Hastings Hospital geen opleidingsziekenhuis is. Er is weinig discussie over optimale diagnostiek en behandeling en (dus?) ook weinig overeenstemming tussen mijn bazen. Onderwijsuren zijn beperkt, zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Collega’s blijven vaak minder dan een jaar.
Het feit dat de SEH gratis is, en je voor een bezoek aan de huisarts moet betalen is duidelijk geen stimulans om die laatste als eerste te bezoeken. En dat er naar de SEH gratis transport beschikbaar is – een ambulance – vergroot onze klantenkring nog verder. We krijgen dus relatief veel snotneuzen, hoofdpijntjes , misselijkheden, rugklachten en andere huisartsenklachten op de SEH.
Een fantastische aanwinst is mijn nieuwe oud-collega Vanessa, die al weer een maand geleden ons team kwam versterken. Na ons huishouden wekenlang verrijkt te hebben met gezelligheid, kookkunsten en schoonmaakactiviteiten heeft ze nu haar eigen plekje gevonden in het naburige Havelock North. Jullie zullen nog meer over haar horen!
Ha Annelieke!
Niet te geloven dat je nachtdiensten zowaar leuk vindt! Klinkt in ieder geval alsof je je draai hebt gevonden, ondanks het vele en onregelmatige werken. En grappig dat alle medicijnen roze lijken te zijn. Veel plezier op de werkvloer (en daarbuiten) met Vanessa! X
Heeej Anne,
Leuk dat je hebt geschreven! Geweldig dat kinderen beter worden van bellen blazen. Werkse komend weekend.
Binnenkort een keer skypen? 😉