Lekker weg in eigen land: Shine Falls

De herfst is ingetreden in Nieuw-Zeeland. De natuur wordt er alleen maar mooier op en het weer is nog steeds prima te doen.

Om jullie een idee te geven: momenteel schijnt het zonnetje en is het zo’n twintig graden. ’s Ochtends is het echter hooguit een graad of 10 en dan heb ik de winterjas en sjaal wel nodig. Over het algemeen warmt het echter zo snel op, dat leerlingen nog steeds massaal in korte broek en rok naar school komen. (Geen idee of iedereen überhaupt wel een lange broek heeft.) Het zal in de winter nog wel wat kouder worden, maar nachtvorst hebben ze hier slechts incidenteel en overdag komt het sowieso niet onder het vriespunt. Dat is maar goed ook, want huizen in Nieuw-Zeeland zijn over het algemeen slecht geïsoleerd: naar verluidt is het binnen vaak kouder dan buiten. Dat kan ik in ons huis ’s ochtends goed merken, op ons terras buiten is het aangenamer dan in de keuken binnen. We houden ons warm met de heatpump (een airconditioner en warmeluchtpomp in 1) in de keuken en een pellet burner (een haard die in een relatief klein bakje geperste houtblokjes brandt, welke gedoseerd via een automatische regelaar worden toegevoerd) in de woonkamer.

De natuur wordt zoals gezegd alleen maar mooier, met alle verkleurende bladeren. Afgelopen weekend hadden we weer eens de gelegenheid een tripje te maken naar de Shine Falls, een waterval van 58 meter hoogte, op ruim een uurtje rijden vanaf hier. Dit keer gingen we met onze (voor een jaar van een collega geleende) auto, in plaats van met de campervan. Toen we op zaterdagochtend vertrokken, konden we de beoogde overnachtingsplek (een boerderij) niet bereiken, dus besloten we een SMS te sturen en voor de zekerheid de tandenborstel in te pakken. Na een mooie dag met een lekkere wandeling hadden we geen reactie op onze SMS, dus wilden we al bijna de thuisreis aanvaarden. Omdat het maar een een kleine omweg was toch even langs de boerderij gereden, waar het hek gesloten was. Terwijl we aan het overleggen waren of we toch even op het erf zouden gaan kijken, bleek heel toevallig de vrouw des huizes in de auto achter ons te zitten, die een paar dagen in de “grote stad” was geweest.

Nee, het was geen enkel probleem om te blijven slapen en ja, ze kon ook nog eten voor ons maken. Er zou later op de avond nog een andere gast komen, die op eendenjacht was geweest en wel vaker daar sliep. Een uurtje later kwam de heer des huizes thuis en werd het een memorabele avond: heerlijk eten (gemaakt met ingrediënten uit eigen tuin en schuur (het was een varkensboerderij), lekker drinken (de eendenjager bleek ook bier te brouwen en ze hadden een voorraadje) en cabareske gesprekken tussen de twee heren (als ze op een podium hadden gestaan, hadden ze geld kunnen vragen). En de volgende ochtend ook nog eieren met spek (wederom uit eigen schuur). Wat ons betreft zeker een plek om nog eens terug te komen en eventueel gasten heen te sturen. Op zondag wederom wat kleine wandelingen gemaakt, bijzondere vogels gehoord plus gezien, en prachtige stukken over onverharde wegen gereden – de foto’s zijn niet altijd spectaculair, maar genot laat zich niet altijd in beelden vangen.

Op school is het seizoen van de wintersporten aangebroken. Nee, dan moet je niet denken aan ski’s en sleetjes, maar aan voetbal, rugby en netball (een soort korfbal). Ik ben de komende maanden trainer en coach van het derde dameselftal van onze school. Inmiddels twee wedstrijden gespeeld en helaas twee keer verloren, maar veel van de dames zijn beginners, dus het plezier staat vooralsnog voorop. Twee keer week (waarvan 1 keer onder lestijd) geef ik ze training en op woensdagmiddag neem ik ze in het schoolbusje mee naar een veld ergens in de regio. Zelf heb ik ook wat aan sport kunnen doen: gisteren was er in de lunchpauze een basketbalwedstrijd tussen ouderejaars en docenten (waar ik met mijn lengte mijn gebrek aan talent mooi kon verdoezelen) en vanmiddag ga ik meedoen met een voetbalelftal dat officieel niet bij school hoort, maar waar volgens mij wel een paar collega’s in spelen.

Verder nog bijzonderheden? We hebben kennisgemaakt met de mindere kanten van Hastings – ruim een week geleden is op klaarlichte dag voor het ziekenhuis de nieuwe fiets van Annelieke gestolen (de camerabeelden toonden dat ze het cijferslot in 30 seconden open hadden) en afgelopen week was onze plastic recyclebin ineens vermist (al zou het ook kunnen zijn dat een slaperige vuilnisman dacht dat het af te voeren plastic was). Gelukkig zijn de positieve kanten nog steeds in de meerderheid…