Lest we forget…

Dit weekend is het ANZAC day: het Nieuw-Zeelandse equivalent van 4 mei, maar dan met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog.

Ik had het me nooit gerealiseerd (en weet sowieso te weinig van de Eerste Wereldoorlog), maar Nieuw-Zeeland is in tegenstelling tot Nederland betrokken geweest bij die oorlog. Het land is nooit bezet geweest, maar circa 100.000 soldaten werden uitgezonden om namens het Britse Empire te vechten elders in de wereld. Dat was destijds meer dan 10% van de bevolking. Maar liefst 17.000 mannen en jongens overleefden de oorlog niet en 42.000 raakten gewond. Relatief de  meeste slachtoffers waren te betreuren bij Gallipoli, een schiereiland in Turkije. De NOS in Nederland had er dit weekend een nieuwsbericht over.

“In Australië en Nieuw-Zeeland wordt vandaag herdacht dat het honderd jaar geleden is dat de Slag om Gallipoli begon. Tienduizenden mensen komen bijeen om de ruim 11.000 slachtoffers uit Australië en Nieuw-Zeeland te gedenken. De dag wordt ANZAC Day genoemd. Onder die naam treden Australische en Nieuw-Zeelandse troepen samen op in oorlogstijd. Zeker in Australië is ANZAC Day een belangrijke nationale feestdag. De Australisch en Nieuws-Zeelandse troepen vochten mee als vertegenwoordigers van het Britse Rijk. Tijdens de Slag om Gallipoli werd in de Eerste Wereldoorlog gevochten om het Turkse schiereiland Gallipoli, om de doorvaart naar Istanbul in handen te krijgen en het Ottomaanse Rijk te verslaan. Pas na meerdere pogingen lukte het op 25 april 1915 om de troepen aan land te krijgen. De slag werd na maanden vechten verloren door de geallieerden, met grote verliezen aan beide zijden. De Australisch en Nieuws-Zeelandse troepen vochten mee als vertegenwoordigers van het Britse Rijk. Het was de eerste keer dat de troepenmacht in werd gezet, beide landen hadden enkele jaren eerder meer zelfstandigheid gekregen. De slag heeft sterk bijgedragen aan de vorming van het nationale gevoel van de twee landen.

[Bron: http://nos.nl/artikel/2032322-nieuw-zeeland-en-australie-herdenken-slag-om-gallipoli.html]

Volgens mijn collega’s wordt ANZAC day de laatste jaren steeds belangrijker in Nieuw-Zeeland en vanwege het 100-jarige karakter was de aandacht sowieso groter dan normaal. Net als in Engeland heeft vrijwel iedereen heeft een (nep)klaproos (“poppy”) opgespeld en op school werd je aangemoedigd verhalen en artefacten (zoals foto’s of dagboeken) met je leerlingen te delen. (Sommige leerlingen vroegen argwanend of wij Nederlanders destijds wel aan de “goede” kant stonden – ik kon ze enigszins geruststellen.) Er was een schoolbrede herdenking met een zeer indrukwekkende toespraak van een collega die vertelde over haar opa, die de oorlog overleefde.

Naast al deze bijzonderheden is het ook gewoon weekend en dus tijd voor uitstapjes! Dit keer dichtbij huis: Bluff Hill in Napier. Een heuvel middenin het oude deel van de stad, die mooie uitzichten en verrassend stille plekjes biedt. Voor mij is het een lang weekend: ANZAC day viel op zaterdag en dus is de opvolgende maandag een vrije dag. (Onderwijs, he?) Op koningsdag ben ik dus vrij, maar helaas moet Annelieke gewoon werken…

Update: het fotoalbum zou weer moeten werken. Ik maak dankbaar gebruik van het werk van anderen (plugins voor WordPress) en als er dingen stuk zijn gegaan, duurt het soms even voordat iemand het kan repareren.